Hieronder de toespraak van Teun van studentenvakbond ASVA tijdens de demonstratie ‘geef haat geen macht’ op 22 september. (ENG below)
Beste kameraden,
De plannen liggen op tafel, en het is niets minder dan wat we allemaal al konden zien aankomen. Het nieuwe kabinet belooft niets meer dan racistischer angstbeleid, grotere ongelijkheid en voortzettende afbraak.
En van afbraak komt niets meer dan een neerwaartse spiraal die nooit stopt. Welke overheid denkt nou de tekorten in de zorg en het onderwijs op te lossen door het HBO kapot te bezuinigen? Welke overheid denkt nou het leven van de student te verbeteren door een langstudeerboete? Welke overheid denkt nou de cultuur op de universiteit te verbeteren door internationale studenten te weren? Het is een overheid die kiest voor de economische elite in onze samenleving. Een overheid die kiest voor de multinational, huisjesmelker en aandeelhouder. De mensen die zich geen zorgen te maken over minimumloon, huurkosten of boete.
Toch zien we hoe hard studenten terug kunnen vechten tegen onrecht, tegen repressie en tegen geweld, zoals studenten dat al decennia doen. Vroeger streden studenten tegen de oorlog in Vietnam en de apartheid in Zuid-Afrika. Ook nu strijden studenten tegen de genocide in Palestina. Omdat we zien dat hun leed ons leed is. Omdat we zien dat niemand vrij is tot iedereen vrij is. Omdat we zien dat wij niet vrij kunnen zijn tot Palestina vrij is.
Maar wat krijgen we als wij ons uitspreken, wanneer we gebruik maken van ons demonstratierecht? We worden met niets meer beantwoord dan spionage, politieknuppels, bulldozers. De ene na de andere exces, inperking van het demonstratierecht. Kantoren van studentenorganisaties die worden afgeluisterd, undercover beveiligers die rondlopen op de campus, regels over protesten universiteiten die lijnrecht tegen het demonstratierecht ingaan. Juist de plek waar altijd gepraat wordt over “academische vrijheid” wordt de stem van het verzet monddood gemaakt.
Wat ze echter niet weten is dat de studenten nooit zullen opgeven, net zoals we vroeger door bleven vechten voor de bevrijding van Vietnam, blijven we strijden voor de bevrijding van Palestina.
Nu de kabinetsplannen bekend zijn zullen studenten niet met lede ogen toekijken terwijl het leven ons lastiger wordt gemaakt. Hoe onze opleidingen, woningen en vervoer duurder worden. De overheid kan hetzelfde verzet verwachten als onze colleges van bestuur zagen toen er barricades werden gebouwd op het Roeterseiland en het Binnengasthuisterrein.
Maar we kunnen de plannen nog stoppen, ze van tafel vegen voordat ze werkelijkheid worden. Zoals we de langstudeerboete tien jaar geleden hebben gestopt, gaan we hem ook nu stoppen. Zo ook het asielbeleid, de bezuinigingen, we kunnen stoppen, maar dat gaat niet zomaar. Verandering komt niet zomaar uit de lucht vallen. We kunnen niet binnen activisten bubbels blijven schreeuwen en demonstreren. Nee, de massa’s, en enkel de massa’s zijn de drijvende kracht bij het maken van verandering. Daarom is het nu het nodiger dan ooit om breed te organiseren.
Sluit je aan bij de vakbond van jouw werkveld, de studentenbond van jouw stad, de actiegroep waar je hart ligt, de partij die je aanspreekt. Organiseer jezelf, activeer jezelf, en zorg ervoor dat de mensen om je heen dat ook doen. Dat kost tijd, dat kost uithoudingsvermogen, dat kost geduld, maar dat is nodig om ervoor te zorgen dat je niet alleen gelijk hebt, maar dat je je gelijk haalt! Op de werkvloer, op je campus, op straat. Alleen georganiseerd zijn we sterk, alleen georganiseerd hebben we de macht om bergen te verzetten. Met een open hand voor wie het nodig heeft en een gebalde vuist voor wie het verdient. Zo verdedigen wij als vakbond de belangen van onze studenten.
Dat blijven we doen, dat doen we al 80 jaar, en door te blijven strijden en te blijven vechten bouwen we aan een beweging die niet te stoppen valt!
Blijf organiseren. Blijf strijden. Blijf winnen!
Teun – ASVA Students’ Union – NLD
Dear comrades,
The plans are on the table, and it is nothing less than what we could all already see coming. The new cabinet promises nothing more than racist fear policies, greater inequality and continued demolition.
And from demolition comes nothing more than a downward spiral that never stops. What government thinks it will solve the shortages in healthcare and education by cutting HBO to pieces? What government thinks it will improve students’ lives by imposing a long-study fine? What government thinks it will improve university culture by banning international students? It is a government that opts for the economic elite in our society. A government that chooses the multinational, cottage industry and shareholder. The people who don’t have to worry about minimum wage, rent costs or fines.
Yet we see how hard students can fight back against injustice, against repression and against violence, as students have been doing for decades. In the past, students fought the war in Vietnam and apartheid in South Africa. Today, too, students are fighting the genocide in Palestine. Because we see that their suffering is our suffering. Because we see that no one is free until everyone is free. Because we see that we cannot be free until Palestine is free.
But what do we get when we speak out, when we exercise our right to demonstrate? We are met with nothing more than spying, police batons, bulldozers. One excess after another, curtailment of the right to demonstrate. Offices of student organisations being bugged, undercover security guards walking around campus, rules about protesting universities that are diametrically opposed to the right to demonstrate. The very place where there is always talk of “academic freedom” the voice of resistance is silenced.
What they don’t know, however, is that students will never give up, just as we used to keep fighting for the liberation of Vietnam, we will keep fighting for the liberation of Palestine.
Now that the cabinet plans are known, students will not stand idly by as life is made more difficult for us. How our education, housing and transport will become more expensive. The government can expect the same resistance our colleges saw when barricades were built on Roeterseiland and the Binnengasthuisterrein.
But we can still stop the plans, take them off the table before they become reality. Just as we stopped the long-study fine a decade ago, we are going to stop it now. So too the asylum policy, the cuts, we can stop, but it won’t happen overnight. Change does not come out of the blue. We can’t keep shouting and demonstrating within activist bubbles. No, the masses, and only the masses are the driving force in making change. That is why it is now more necessary than ever to organise broadly.
Join the union of your field of work, the student union of your city, the action group where your heart is, the party that appeals to you. Organise yourself, activate yourself, and make sure those around you do too. That takes time, that takes stamina, that takes patience, but that is what it takes to ensure that you are not only right, but that you are right! In the workplace, on your campus, on the street. Only organised are we strong, only organised do we have the power to move mountains. With an open hand for those who need it and a clenched fist for those who deserve it. This is how we as a union defend the interests of our students.
We continue to do so, we have been doing so for 80 years, and by continuing to fight and keep fighting we are building a movement that cannot be stopped!
Keep organising. Keep competing. Keep winning!