Na een ongekende golf van protest door actiegroepen in Nederland en wereldwijd is de publieke opinie de afgelopen weken aan het schuiven. Steeds minder mensen in Nederland accepteren de verdedigende houding die de extreemrechtse regering Schoof-Wilders tegenover Israël aanneemt.
De rode lijn
Niet te negeren was het protest op 18 mei, toen 100.000 mensen in het rood gekleed door Den Haag liepen. Zij riepen het kabinet op om de genocide die Israël pleegt niet onbestraft te laten. De opkomst die dag was overweldigend, en mensen uit alle delen van het land deden mee.
Voor velen begon de demo al onderweg. In bus, tram of trein zorgde ‘dresscode rood’ al meteen voor herkenning. Eenmaal aangekomen in de stad werd dit solidaire gevoel bevestigd bij de aanblik van tienduizenden in het rood gestoken mensen: samen staan we sterk. Gesteund door meer dan 80 maatschappelijk instanties was dit het grootste eensluidende protest in meer dan 20 jaar.
Nadat de mensenmassa in beweging was gekomen, werd het doel van de demo pas echt goed zichtbaar. Kleine en grotere groepen vormden een menselijk rode lijn die door de straten van Den Haag slingerde. Hierbij hielp het dat iedereen zich achter dezelfde, breed gedeelde boodschap schaarde: stop de medeplichtigheid van Nederland en de Nederlandse regering aan de genocide in Gaza. Ook verschillende sprekers riepen hiertoe op. Niet in onze naam!
Velen liepen mee om uiting te geven aan wanhoop over de staat van Gaza, over het lijden en de doden. Anderen hadden zich verzameld om uitdrukking te geven aan boosheid en frustratie over het optreden van Kabinet Schoof I. Sommigen protesteerden alleen, in stilte, een bord over de schouder. Anderen riepen luidskeels hun woede van zich af. Maar iedereen deelde in dezelfde schaamte en dezelfde eis: stop het genocidale geweld.
Kritiek op het CIDI
Op diezelfde zondag werd de reputatie van het CIDI eindelijk publiekelijk onder de loep genomen, nadat actievoerders het 50-jarig jubileumsfeest van de lobbygroep verstoorden. Een aantal dagen later trad de directeur van het Koninklijk Instituut voor de Tropen (KIT), dat het CIDI welkom had geheten, af. Dit gebeurde na felle kritiek vanuit de werkers van het KIT, dat zag dat de aanwezigheid van een lobby-organisatie voor Israël niet verenigbaar was met de progressieve missie van het KIT.
Ook steeds meer gemeentes hebben zich aangesloten bij de roep om het genocide in Gaza te veroordelen, en eisen van de regering dat ze meer doen om Israël verantwoordelijk te houden. En Frans Timmermans, leider van GroenLinks/PvdA, gaf eindelijk op televisie toe wat op straat al jaren geroepen wordt: dat Israël moedwillig onschuldige vrouwen en kinderen vermoordt. Volgens hem is het niet langer te betwisten dat Israël zich schuldig maakt aan genocidaal geweld.
Mensen bij de les houden
De hier beschreven gebeurtenissen laten duidelijk verandering en verbetering zien. Maar het is belangrijk om nu dit momentum vast te houden en in goede banen te leiden. Er bestaat het risico dat deze omwenteling in opinie slechts oppervlakkige blijft. Een manier voor de gevestigde orde om hun handen te wassen. In dat geval zou het slechts bij woorden blijven, en dat is ontoelaatbaar.
Het is daarom noodzakelijk om door te gaan totdat wezenlijke, materiële verandering teweeg is gebracht. De extreemrechtse politiek, bron van het geweld in Gaza, maar ook voor het geweld tegen asielzoekers en van de uitholling van een sociaal woon-, klimaat- en zorgbeleid, moet ontmanteld worden. Jij speelt hierin een belangrijke rol. Juist die actiebeweging heeft de kennis en vastberadenheid opgebouwd om door te zetten en mensen bij de les te houden.